Asas-asas Syariat - Aqidah

ASAS-ASAS SYARIAT

Syariah dalam Bahasa Arab berarti aliran dan jalan yang lurus. Syari’ah Islamiyyah menurut istilah syara’ ialah hukum-hukum yang disyara’kan oleh Allah SWT untuk sekalian manusia sama ada yang berkaitan dengan aqidah, akhlak, mua’amalat dan lain-lain sistem-sistem kehidupan bagi menjamin kebahagian di dunia dan di akhirat.

Syari’at Islam mempunyai asas yang kukuh dan teguh. Ia meliputi hubungan dengan Allah SWT, manusia dan makhluk Allah SWT yang lain. Ia mempunyai tiga asas yang menjadi tunggak Islam. Tiga asas ini menjadikan Islam berwibawa berbanding dengan agama lain. Tiga asas itu ialah aqidah, syari’ah dan akhlak.

AQIDAH

Aqidah adalah berkaitan hubungan dengan Allah SWT dari segi kepercayaan atau pun keyaqinan. Ia merupakan iktiqat atau kepercayaan atau keyaqinan seseorang mengenai ketuhanan iaitu mengesakan Allah SWT dengan tegas, teguh dan tetap. Ia merupakan pengiktirafan seseorang kepada Allah SWT sebagai tuhan yang memiliki, mencipta segala-galanya, berhak diibadatkan dengan ikhlas, mempunyai sifat kesempurnaan dan suci bersih dari segala sifat kekurangan. Seseorang itu beriktiqat tentang keesaan Allah SWT pada Rububiyah, Uluhiyyah, Sifat-sifat yang sempurna dan Nama-nama yang mulia.

1. Tauhid Rububiyyah :

Dari segi Bahasa, perkataan Rububiyyah itu berasal dari perkataan Arab’Rab’ yang bermaksud pemilik dan pengurus. Secara umumnya, tauhid Rububiyyah itu bermaksud menyaqini dan mempercayai dengan tegas, teguh dan tetap bahawa Allah SWT adalah pemilik dan pengurus bagi segala sesuatu dan tiada yang lain daripadaNya. Pada istilah syara’, ia merupakan keesaan Allah SWT pada penciptaan, pemilikan dan pentadbiran hidup makhluk.

Tauhid Rububiyyah ini merupakan satu kepercayaan, keyaqinan dan pengakuan bahawa Allah SWT sahaja yang menjadi pencipta, pemilik, menghidup, mematikan, pemberi manfaat, pemberi mudharat, memperkenankan doa, penguasa penuh terhadap diri makhluk, pengurniaan sesuatu, kepunyaan segala urusan  makhluk dan suruhan seperti dalam firman Allah SWT dalam surah al’araf ayat 45,

“………… Ingatlah, kepunyaan Allah segala makhlak dan segala titah perintah, Maha berat Allah, tuhan sekalian alam,”
( Mafhum ayat )

Termasuk juga dalam tauhid Rububiyyah ini, dengan menyaqini dan mengaku bahawa segala sesuatu yang berlaku adalah dalam kekuasaan dan kehendak Allah SWT. Ia merupakan pencipota mutlak bagi ala mini dalam mengadakan, mentadbir, mengubah, mengurus, menambah, mengurang, pemberi rezeki, mengidup dan mematikan tanpa pengkongsiaan kuasa dengan mana-mana pihak. Kebanyakan manusia bertauhid pada Rububiyyah Allah SWT tetapi tidak pada tauhid Uluhiyyah atau pada tauhid Sifat-sifat dan Nama-nama Allah SWT.

2. Tauhid Uluhiyyah :

Dari segi Bahasa, kalimah Uluhiyyah berasal dari Bahasa Arqab ‘ilah’ yang bererti yang disembah. Secara ringkasnya, Uluhiyyah itu bermaksud tunduk dan merendah diri. Pada istilah syara’ pula, tauhid uluhiyyah itu adalah kepercayaan atau keyakinan yang tegas, teguh dan tepat kepada Allah SWT dengan ikhlas semata-mata untukNya pada zahir dan batin dalam segala kegiatan peribadatan.

Tauhid Uluhiyyah juga menghendaki seseorang itu beribadat dengan ikhlas dalam cinta, takut, harap, doa, tawakkal, ketaatan dan kepatuhan hanya untuk Allah SWT. Allah adalah awal-awal agamanya,penghabisannya, batinnya dan zahirnya. Ia juga tujuan dijadikan sekalian alam seperti firman Allah SWT dalam surah al Zariyat, ayat 56 yang bermaksud,

            “……….. dan tidak aku jadikan jin dan manusia melainkan untuk mereka beribadat kepadaKU sahaja.”

( Mafhum ayat )

Tauhid Uluhiyyah ini juga menghendaki supaya mengadap kepada Allah SWT dalam setiap jenis dan bentuk ibadat di antaranya :

i. Kecintaan kepada Allah SWT:

Dalam hal ini, kecintaan kepada Allah SWT adalah mengatasi segala kecintaan yang lain. Secara fitrahnya, manusia diciptakan oleh Allah SWT mempunyai perasaan cinta kepada diri sendiri, ibubapa, anak-anak, negara dan harta benda. Kecintaan kepada Allah SWT tidak bererti menghapuskan tabiat tabiee kecintaan tersebut. Namun, kecintaan itu dituntut supaya mencintai yang tersebut selepas mencintai Allah SWT.

ii. Berdoa, bertawakkal, mengharap dan takut hanya kepada Allah SWT:

Termasuk juga dalam tauhid Uluhiyyah ini ialah berdoa, bertawakkal, mengharap dan takut hanya kepada Allah SWT semata-mata dan tidak kepada yang lain daripada Allah SWT. Seseorang itu melakukan ibadat tersebut langsung kepada Allah SWT dan tidak menyekutukan Allah SWT dalam ibadat tersebut.

iii. Ibadat badaniah dan qauliah untuk Allah SWT:

Setiap seorang muslim itu wajib mengerjakan ibadat badaniah seperti sujud, puasa dan sembelihan untuk Allah SWT semata-mata. Begitu juga melakukan ibadat qauliah seperti nazar, istifar dan bertahlil semata-mata kerana Allah SWT tanpa menyekutukannya dengan sesuatu pun.

3. Tauhid al Asma dan al Sifat Allah SWT :

Secara ringkasnya, tauhid sifat Allah SWT iaitu mempercayai atau menyakini dengan tegas, teguh dan tetap bahawa Allah SWT mempunyai sifat dengan sifat-sifat kesempurnaan dan suci sifat Allah SWT dari segala sifat-sifat kekurangan. Diwajibkan seseorang itu mempercayai atau menyakini bahawa sifat Allah SWT itu tidak menyerupai dengan sifat makhluk.

Manakala Tauhid al Asma Allah SWT itu pula iaitu mempercayai atau menyakini bahawa Allah SWT mempunyai nama-namaNya, makna yang ditunjukan oleh nama-nama tersebut dan kesan darinya.

Tauhid al Asma dan al sifat Allah SWT ini memberei maksud bahawa Allah SWT mempunyai nama-nama dan sifat-sifatNya yang Allah SWT sendiri yang menetapkanNya dalam al Quran dan al Hadith tanpa mengubah lafaz dan maknanya, tidak menafikan sebahagiannya dan tidak menetapkan hakikatnya.

Ada tiga asas dalam menentukan Tauhid al Asma dan al Sifat Allah SWT iaitu :

i.             Menyucikan Allah SWT dari menyerupai makhluk dan dari mana-mana sifat makhluk.

ii.            Beriman dengan nama-nama dan sifat-sifat Allah SWT yang dijelaskan dalam al Quran dan al Hadith dengan tidak mengurangi, mengubah dan menafikan sebahagian yang lain.

iii.                Menghapuskan perasaan ingin tahu cara dan bentuk sifat-sifat Allah SWT.

Sunan Fatahillah halau penjajah Portugis

KEJAYAAN Sultan Mohamad al-Fateh membuka Kota Constantinople pada 1453M telah membangkitkan tindak balas besar dari Gereja Kristian di Vatican. Antara langkahan besar yang diambil ialah menyatukan dua Kerajaan Katholik di Sepanyol - Castilian dan Aragon - yang membolehkan mereka meruntuhkan Granada pada 1492.

Selepas Christopher Columbus berjaya tiba di Amerika pada 12 Oktober 1492M, Paus Alexander VI telah mengaturkan Perjanjian Tordesilas pada 7 Jun 1494M yang memberi wewenang kepada Portugis menjajah bahagian Timur dunia, sedangkan Sepanyol bergerak ke Barat, bagi menjayakan agenda Kristian - 3G (gospel, glory and gold). Pada hakikatnya, gerakan ini adalah bertujuan untuk menghancurkan dunia Islam pimpinan oleh Daulah Othmaniyah yang telah berjaya meruntuhkan kuasa politik Kristian Ortodoks di Timur Eropah.

Ekoran perjanjian yang atur oleh Gereja Vatican ini, mereka memanfaatkan sekolah pelayaran di Lisbon dengan diketuai oleh Putera Hendry The Navigator. Pada 1488, pelayar Portugis, Vasco da Gama telah tiba di Tanjung Harapan, kemudian menguasai Goa, India pada 1497. Dalam tempoh ini juga, mereka telah menduduki Hurmuz dan pantai Hijaz dengan bantuan Kerajaan Syiah Ismailiyah, Dinasti Shafawi. Atas sebab menyekat pengaruh Portugis ke atas tanah suci ini, Daulah Othmaniyah telah meruntuhkan Daulah Mamalik dan mengambil alih kekhalifahan daripada Daulah Abbasiyah pada 1517M. Pada 1511M, Portugis telah berjaya menguasai Melaka.

Penjajahan Portugis di Nusantara: Langkah awal Kristianisasi

Kekalahan Kerajaan Melayu Melaka di tangan Portugis pada 29 Ogos 1511M telah menbolehkan "Benggali Putih" ini menguasai Pusat Perdagangan terbesar di Asia ini. Tetapi yang lebih penting bagi Portugis ialah mereka dapat melemahkan kekuatan ekonomi umat Islam dan Daulah Othmaniyah, sekali gus menyebarkan agama Kristian. Masjid Besar Melaka telah diruntuhkan dan didirikan Gereja St Paul di atas tapaknya (Bukit St Paul sekarang), di samping membina Kolej Khatolik St Xavier di situ. Melaka yang dahulunya adalah Pusat Pengembangan Islam, kini menjadi Pusat Kristian Khatolik.

Dalam masa yang sama, Portugis terus bergerak menguasai Amagau (sekarang Macau) di muara Sungai Sikiang, yang juga dijadikan Pusat Khatolik seperti Melaka. Untuk menguasai ekonomi, Portugis mula bergerak ke wilayah-wilayah rempah di Nusantara, bagi melemahkan ekonomi Daulah Othmaniyah. Kejayaan pelayar Sepanyol, Ferdinand Magellan tiba di Kepulauan Visaya yang dikuasai Kesultanan Sulu pada 1521M, telah menggugat Portugis sehingga mereka mulai membina benteng di Sunda Kelapa, mengadakan kerjasama perdagangan dengan Kesultanan Ternate dan Kesultanan Maluku pada 1522M.

Kesultanan Demak halau Portugis dan kuasai Sunda Kelapa

Penjajahan Portugis di Melaka sebenarnya mendapat perhatian besar daripada beberapa Kerajaan Islam seperti Kesultanan Aceh, Kesultanan Demak dan Kesultanan Johor-Riau. Pada ketika ini, Kesultanan Demak dengan dibantu oleh Sultan Ceribon dan Sultan Banten, telah menghantar 375 buah armada laut yang diketuai oleh Adapati Yunus pada 1521M untuk membebaskan Melaka. Gerakan yang disusun oleh Sunan Gunung Jati (Syarif Hidayatullah) dan Sunan Fatahillah (Fatalehan) ini walau bagaimanapun gagal membebaskan Melaka, sebagai mana gagalnya ekspedisi pertama pada 1517M.

Selepas gagal membebaskan Melaka pada 1521M, Portugis bertindak menduduki pantai Kelapa, iaitu pelabuhan utama wilayah Sunda Padjajaran (dipanggil Sunda Kelapa) pada 1522M sehingga ia menjadi ancaman baru kepada Kesultanan Demak. Ia bermula dengan kedatangan Tome Pires, orientalis Portugis di Jawa pada 1514M yang melaporkan kedudukan strategik Sunda Kelapa sebagai pelabuhan yang sibuk. Saki-saki Kerajaan Hindu Sunda yang terancam oleh Kesultanan Demak menjemput Portugis ke sana, dan Gabenor Melaka, Alfonso de Albuquerque telah menghantar Hendrique Leme untuk membuka pejabat dan benteng Portugis di situ pada 21 Ogos 1522M.

Bimbang dengan perkembangan ini, Kesultanan Demak telah bertindak balas. Para Ulama di kalangan Wali Songo seperti Sunan Gunung Jati dan Sunan Fatahillah yang berpengaruh dalam Kraton Demak, telah menyusun langkah untuk membebaskan Sunda Kepala daripada pengaruh Portugis.

Pada 22 Ramadan 933H bersamaan 22 Jun 1527M, Sunan Fatahillah dengan kerjasama Sultan Ceribon telah menyerang benteng Portugis di Sunda Kelapa dan berjaya menghalau penjajah Katholik itu dari pulau Jawa. Dengan kejayaan ini, Sunda Kelapa mula dikenali sebagai Jaya Karta (kota kejayaan). Pada zaman Belanda, Jaya Karta disebut sebagai Niew Hoorn, sebelum dikenali sebagai Betawi (atau Batavia) mulai 1619M. Kota ini kemudiannya dinamakan semula sebagai Jaya Karta (Jakarta) pada 1942M. Tarikh 22 Jun, iaitu hari kejayaan Sunan Fatahillah menghalau Portugis dirayakan sebagai tarikh penubuhan Jakarta.

ZAMAN PENJAJAHAN DI TANAH MELAYU

ZAMAN PENJAJAHAN DI TANAH MELAYU

Zaman Penjajahan :

Apabila dunia Eropah telah mulai terdedah aktiviti penjajahan dan penerokaan, maka Tanah Melayu tidak terlepas dari menjadi tumpuan kuasa-kuasa barat ini. Tanah Melayu mula dikuasai barat dengan penaklukan Portugis ke atas kerajaan Melayu Melaka.

Tanah Melayu pernah dijajahi oleh Portugis ( 1511-1641 ), Belanda ( 1641 – 1824 ), British ( 1824 – 1941 ), Jepun ( 1941 – 1945 ) dan British sekali lagi ( 1945 – 1957 ).

Penjajahan Portugis :

Kejayaan Portugis menakluki Kerajaan Melaka pada tahun 1511 dan Sultan Mahmud Syah dan anaknya telah melarikan ke selatan. Penjajahan Portugis ini telah bermula era penjajahan di Tanah Melayu. Portugis telah menduduki Melaka dari tahun 1511 hingga 1641 selama 130 tahun. Alfonso de Albuquerque merupakan wizurai ( gabenor ) yang bertanggungjawab menyusun sistem pentadbiran Portugis di Melaka dan membina sebuah kota ‘A Farmosa’ untuk melindungi Melaka daripada sebarangan terutamanya dari Sultan Mahmud Syah yang melarikan diri. Pentadbiran di Melaka berbentuk ketenteraan dan ketuanya bergelar kapten Kota Melaka.

Dalam proses pentadbiran, Kapten Kota dibantu oleh tiga Majlis Penasihat iaitu Majlis Penasihat Hal Ehwal Militer, Majlis Pentadbiran Sivil dan Kewangan serta Majlis penasihat orang tempatan yang terdiri daripada Bendahara, Temenggung dan Syahbandar. Di antara sistem pentadbiran perdagangan yang dilaksanakan ialah kapal pedagang diwajibkan membayar cukai 6% hingga 10% daripada hasil dagangan, mendapatkan pas kebenaran berdagang, mendiskriminasikan pedagang islam dan memonopoli barang dagangan utama dengan membeli barang harga murah dan menjual harga mahal.

Portugis cuba meluaskan pengaruhnya untuk pengembangan agama kristian ke Naning dan Rembau tetapi gagal. Kesan peninggalan Portugis ialah kelahiran masyarakat Serani ( perkahwinan campuran antara Portugis dan penduduk tempatan ), tulisan roman dan penyerapan perkataan Portugis ke bahasa Melayu seperti almari, jendela, tuala, garfu dan palsu.

Di zaman Portugis menduduki Melaka, rantau Melayu menyaksikan era peperangan tiga penjuru iaitu antara Portugis di Melaka, Aceh dan Johor untuk menguasai perdagangan Kepulauan Melayu. Disebabkan dasar Portugis yang tidak disenangi oleh pedagang-pedagang, maka pedagangan di Pelabuhan Melaka menjadi merosot dan akhirnya jatuh ke tangan Belanda.

Penjajahan Belanda :

Ekspedisi Belanda yang terawal di Kepulauan Melayu pada tahun 1559. Ramai pedagang Belanda telah datang ke Tanah Melayu untuk mendapatkan rempah ratus, buah pala dan kayu cengkih. Pedagamg Belanda ini telah menubuhkan Syarikat Bersatu hindia Timur ( V.O.C ) untuk menguasai perdagangan rempah dan biji timah di Kepulauan Melayu. Pada tahun 1619, Belanda telah berjaya menguasai Betawi di Pulau Jawa dan menjadikannya sebagai pelabuhan alternatif. Belanda telah beberapa kali melancarkan serangan dan akhirnya pada tahun 1641, Belanda telah berjaya mengusir Portugis dari Melaka dengan bantuan Kesultanan Johor yang merupakan warisan Kesultanan Melayu Melaka. Pada tahun 1824, melalui Perjanjian Inggeris-Belanda ( Perjanjian London), Melaka menjadi wilayah penguasaan Inggeris ( British ) secara rasmi.

Penjajahan Inggeris ( British ) :

Kedatangan Inggeris ke Tanah Melayu :

Pedagang Inggeris telah sampai ke Tanah Melayu, sejak abad ke 16 lagi. Pedagang Inggeris telah menubuhkan Syarikat Hindia Timur Inggeris pada tahun 1600 untuk menguruskan perdagangan mereka di Asia Tenggara dan Negara China. Pada peringkat awalnya, kedatangan pedagang Inggeris ini hanya memonopolikan hasil ekonomi sahaja tetapi penguasaan mereka itu telah terganggu akibat perebutan tahta dan daerah di kalangan putera raja dan kongsi gelap Cina ( Ghee Hin dan Hai San ) untuk menguasai kawasan perlombongan bijih timah.

Campu Tangan Inggeris dalam politik Negeri-Negeri Selat :

 Secara rasminya penglibatan Inggeris di Tanah melayu ialah selepas Perjanjian Pangkor yang ditandatangani pada 20 Januari, 1874, namun penglibatan secara tidak langsung bermula lebih awal dari itu.

Pada 11 Ogos, 1786, Inggeris telah menguasai Pulau Pinang di mana Francis Light telah berjaya mengambil alih Pulau Pinang setelah dianugerahkan oleh Sultan Abdullah, Sultan Kedah kerana Francis Light telah membantu baginda dalam pertelingkahan dengan kerajaan Siam mengenai ufti dan juga kumpulan Bugis dari Selangor dan Johor mengenai tuntutan hutang. Sultan Abdullah telah mendapat pampasan berjumlah 30 ribu dolar Sepanyol.

Manakala, Stamford Raffles telah berjaya menduduki Singapura pada 6 Februari 1819 dengan pembukaan pangkalan tentera dan perdagangan di Singapura. Ini berlaku setelah Stamford Raffles melantik Tengku Husin sebagai Sultan di Singapura. Peristiwa ini adalah hasil campur tangan Stamford Raffles dalam urusan pertikaian antara Sultan dengan Yang Dipertuan Muda Kerajaan Johor. Dalam peristiwa, Yang dipertua Muda, Raja Jaafar telah melantik adik Sultan Husin; Tengku Abdul Rahman sebagai Sultan Johor-Riau menggantikan ayahandanya; Sultan Mahmud yang mangkat.

Melalui Perjanjian Inggeris-Belanda, Kawasan ke utara Kepulauan Melayu ( termasuk Tanah Melayu, Singapura, Sabah, Sarawak dan Brunei ) telah diberikan hak kepada Inggeris ( British ).

Apabila Inggeris berjaya menduduki negeri-negeri di Tanah Melayu dan membuat petempatan di Singapura, Pulau Pinang dan Melaka, mereka menyatukan wilayah ini di bawah satu pentadbiran yang dikenali sebagai Negeri-Negeri Selat. Negeri-negeri Selat ini telah diwujudkan pada tahun 1826 dan diletakan di bawah unit pentadbiran Presiden Negeri-Negeri Selat.  Pulau Pinang menjadi pusat pertama Negeri-Negeri Selat.

Gabungan ini diketuai oleh seorang Gabenor Negeri-Negeri Selat dan setiap negeri ini diketuai oleh seorang Residen Konsular. Gabenor Negeri-Negeri Selat yang pertama ialah Robert Fullerton. Pada tahun 1830, Negeri-Negeri Selat dijadikan pula sebuah residensi dan diletakkan di bawah Presidensi Benggala. Akhirnya pada 1 April 1867, pentadbiran Negeri-Negeri Selat telah diletakan secara rasmi di bawah kawalan pejabat tanah jajahan di London ekoran status Negeri-Negeri Selat yang dijadikan wilayah pentadbiran Tanah Jajahan Mahkota ( Crown Colony ). Melalui sistem ini, gabenor dibantu oleh dua majlis iaitu Majlis Mesyuarat Kerajaan dan Majlis Undangan.

 Campur Tangan Inggeris di Negeri-Negeri Melayu dan Pengenalan Sistem Residen :

Ada dua faktor-faktor yang menyebabkan campur tangan Inggeris di Tanah Melayu,    di antaranya ialah :

1. Faktor Ekonomi :

Bagi memastikan usaha memonopoli hasil-hasil dagangan utama sepeerti bijih timah terutama perkembangan revolusi perusahaan pada persetengahan abad ke 19 dengan aktiviti mengetin makanan.

2. Faktor Politik :

Bagi mengelakkan persahabatan dan hubungan perekonomian dengan raja-raja melayu dengan kuasa-kuasa lain.

Campur tangan Inggeris di Perak :

Campur tangan Inggeris di Perak disebabkan perebutan takhta kerajaan Perak dan perbalahan antara kumpulan kongsi gelap Cina.

Pada tahun 1857, bermulalah perebutan takhta di perak apabila Sultan Abdullah mangkat dan diganti oleh Sultan Jaafar. Dalam masa yang sama, Raja Ismail dilantik Raja Bendahara ( jawatan pewaris takhta yang kedua kanan sebelum Raja Muda ) tetapi jawatan itu sepatutnya diberikan kepada Raja Yusof.  Apabila Sultan Jaafar mangkat pada tahun 1865, Raja Abdullah ( putera sultan Abdullah ) dilantik Raja Muda bukan Raja Yusof. Ini telah menimbulkan perbalahan antara Raja Yusof, Raja Ismail dan Raja Abdullah.

Di kalangan masyarakat Cina telah timbul perbalahan di antara dua kumpulan kongsi gelap iaitu Ghee Hin dan Hai san sehingga mencetuskan Perang Larut pertama pada tahun 1861, yang kedua pada tahun 1865 dan yang ketiga pada tahun 1872.

Perebutan takhta kerajaan Perak dan perbalahan dua kongsi gelap telah menyebabkan Inggeris membuat perundingan antara mereka sehingga menghasilkan Perjanjian pangkor yang dimeterai pada 20 Januari, 1874 ini.

Di antara syarat utama dalam perjanjian ini ialah :

i. Raja Abdullah telah diserahkan takhta kesultanan Perak.

ii. Raja Ismail diberikan sultan muda dan diberikan pencen.

iii. Ngah Ibrahim, pembesar Larut telah berada di bawah seorang penolong residen Inggeris sebagai penasihat. 

iv. Sultan Abdullah telah bersetuju menerima Residen Inggeris sebagai penasihat dalam hal ehwal pentadbiran kecuali dalam aspek keagamaan dan adat istiadat melayu. Di samping itu, Residen Inggeris juga berkuasa dalam urusan pentadbiran kewangan dan hasil ekonomi negeri.

v. Ketua puak Ghee Hin dan Hai San bersetuju untuk berdamai, melucutkan senjata dan menubuhkan sebuah jawatankuasa Bersama untuk menangani masalah Kawasan perlombongan.

Campur tangan Inggeris di Selangor:

Perbalahan antara Raja Abdullah dan Raja Mahadi telah menimbulkan Perang Klang kerana kedua-dua mereka ingin menguasai daerah Klang yang kaya dengan bijih timah. Sultan Abdul Samad telah melantik Tengku Kudin untuk menyelesaikan maslah perbalahan ini akan tetapi Tengku Kudin telah berpihak kepada Raja Abdullah dan anaknya Raja Ismail.

Disamping itu, dua pelombong Cina iaitu Kah Yeng Chew dan Fei Chew telah menimbulkan perbalahan. Dalam pada itu, Yap Ah Loy  seorang kapitan Cina telah memberikan sokongan kepada Tengku Kudin manakala Chong daripada kumpulan Kah Yeng Chew telah memberikan sokongan kepada Raja Mahadi.

Dengan dua isu ini, Sir Andrew Clarke telah memberikan sokongan kepada Tengku Kudin dan secara tidak langsung telah melibatkan Sultan Abdul Samad serta secara tidak langsung juga telah memberikan peluang perlantikan Residen Inggeris di Selangor. Pada bulan Oktober, 1874, J.G.Davidson telah dilantik sebagai Residen Inggeris yang pertama di Selangor manakala Frank Swettenham telah dilantik sebagai Penolong Residen. Raja Mahadi pula telah disingkirkan dan Tengku Kudin telah dilantik wizurai Selangor.

Campur Tangan Inggeris di Sungai Ujong :

Isu perbalahan di antara datuk Kelana dan Datuk Bandar di Sungai Ujong dalam usaha menguasai kuasa kutipan cukai bijih timah di sungai Linggi telah menyebabkan Inggeris masuk campur tangan. Pada 21 April, 1874, Datuk Kelana bersetuju untuk menerima perlindungan Inggeris dan dengan itu, beliau telah diiktiraf sebagai pemerintah yang sah di Sungai Ujong. Datuk Bandar telah membuat bantahan dan ancaman kepada Datuk Kelana. Pada 16 September, 1874, Datuk Kelana telah diberikan seorang Penolong Residen iaitu W.I.Tatham. Akhirnya, Datuk Bandar tidak lagi masuk campur dalam hal ehwal pentadbiran Sungai Ujong.

Campur Tangan Inggeris di Negeri Sembilan :

Melalui Sir Frederick Weld, daerah-daerah di Negeri Sembilan telah diletakkan di bawah seliaan Inggeris kecuali daerah Tampin sehingga menjelang tahun 1888. Pada tahun 1889, daerah Rembau dan daerah Tampin bersetuju bergabung menjadi Seri Menanti dan menerima Residen Inggeris bernama Martin Listert. Gabungan ini menjadi lebih besar dengan masuknya Sungai Ujong dan Jelebu.

Campur Tangan Inggeris di Pahang :

Campur tangan Inggeris diPahang bermula pada awal tahun 1800an lagi. Campur tangan Inggeris bermula apabila timbul perbalahan pada tahun 1884 antara Bendahara Wan Ahmad dengan adiknya; Wan Mansur di mana pada tahun Disember, 1884, Wan Ahmad telah mengisytiharkan dirinya sebagai Sultan Pahang ( Sultan Ahmad Muazam Syah ) dan melantik puteranya; Tengku Mahmud sebagai pewaris takhta. Wan Mansur cuba melancarkan serangan tetapi gagal dengan bantuan Inggeris. Pada bulan April, 1885, Frank Swettenham telah ke Pahang untuk menyelesaikan perbalahan antara kedua-dua mereka dan mendesak untuk menerima Residen Inggeris tetapi tidak diterima sehingga melalui Perjanjian 8 Oktober, 1887, barulah wakil Inggeris diterima. Pada bulan Oktober, 1889, John Pickergill telah dilantik sebagai Residen Inggeris di Pahang.

Perlaksanaan Sistem Residen :

Dari segi pelaksanaan, Residen Inggeris ini dilantik oleh Gabenor Negeri-Negeri Selat dan bertanggungjawab untuk menasihati Sultan atau Yang Dipertuan Besar dalam hal-hal pentadbiran negeri tetapi di setengah negeri, Residen Inggeris sering bertindak sebagai pemerintah mutlak seperti di Perak. Sistem ini mendapat  tentangan yang hebat sehingga berlakunya pembunuhan J.W.W Birch, Residen Inggeris pada tahun 1875.

Di Perak ini, untuk mendapat sokongan masyarakat, Inggeris telah memperkenalkan Majlis Mesyuarat Negeri yang dianggotai oleh Raja, Residen, Pembesar-Pembesar Melayu dan wakil masyarakat Cina. Majlis ini telah berjaya dan kemudiannya diperkenalkan di negeri-negeri lain.

Di antara kesan Sistem Residen ini ialah :

i. Kemajuan Ekonomi Negeri :

Negeri-negeri yang terbabit dalam sistem residen ini telah mencapai kemajuan dengan adanya perkembangan perusahaan bijih timah dan tanaman ladang seperti getah dan kopi, peningkatan kemasukan buruh asing dan munculnya penempatan baru yang menjadi bandar. Namun terdapat kesan buruknya pula iaitu terdapat ketidakseragaman pengagihan pembangunan antara negeri dan wilayah serta hasil ekonomi dikuasai oleh barat sedang kaum peribumi telah ketinggalan.

ii. Sistem Politik :

Melalui sistem residen ini, keamanan negeri-negeri telah berjaya dipulihkan. Walau bagaimanapun sultan telah kehilangan kuasa mutlak dan peranan pembesar-pembesar semakin berkurangan kerana telah diambil alih oleh Residen Inggeris dan pegawai-pegawai Inggeris.

iii. Sistem Sosial :

Pembangunan kemudahan awam negeri-negeri telah berjalan dengan baik seperti wujudnya jalan raya, jalan keretapi, pusat kesihatan, bekalan air, bekalan elektrik, perkhidmatan pos dan telegraf.

Negeri-Negeri Melayu Bersekutu :

Sejarah Penubuhan :

Pada tahun 1895, melalui Perjanjian persekutuan, Kerajaan Inggeris telah menubuhkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu yang menggabungkan Negeri Perak, Negeri Selangor, Negeri Pahang dan Negeri Sembilan. Penubuhan ini berkuatkuasa secara rasmi pada 1 Julai, 1896.

Faktor yang menyebabkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah ditubuhkan ialah :

i. Kekurangan Kewangan di Pahang :

Akibat penentangan yang berterusan terhadap Inggeris di Pahang, menyebabkan banyak kerosakan yang teruk telah berlaku dan memerlukan perbelanjaan yang besar dari segi pembelian senjata dan bekalan makanan tentera untuk membanteras pemberontakan yang dilakukan oleh pemimpin-pemimpin tempatan. Justeru itu, Negeri Perak dan Selangor diperlukan membantu kewangan tersebut.

ii. Pelaksanaan Sistem Residen Yang Lemah :

Residen-Residen Inggeris yang mengurus hal ehwal pertanian, perlombongan, sistem cukai dan lain-lain isu dengan cara yang tersendiri di negeri masing-masing sehingga sampai mengatasi kuasa Gabenor Inggeris ( British ) yang berpusat di Singapura. Melalui garis panduan yang disediakan, penubuhan ini dapat mengawal kuasa Residen Inggeris di Negeri-negeri Melayu Bersekutu.

iii. Perbelanjaan Pentadbiran Dapat Dikurangkan :

Melalui sistem pemerintahan yang dibahagikan mengikut wilayah kecil akan menggunakan perbelanjaan yang besar. Lantaran itu, dengan adanya penubuhan ini telah dapat menggurangkan perbelanjaan, menyelaraskan pentadbiran dan mengeratkan sistem perhubungan antara Negeri-negeri Bersekutu.

Pelaksanaan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu 1896 :

Negeri-negeri Melayu Bersekutu diketuai oleh Residen Jeneral yang beribu pejabat di Kuala Lumpur dan bertanggungjawab kepada gabenor di Negeri-negeri Selat. Manakala gabenor bertanggungjawab kepada Pesuruhjaya Tinggi Inggeris di London. Residen Inggeris di empat negeri tersebut dikekalkan tetapi tertakluk di bawah bidang kuasa Residen Jeneral. Melalui Residen ini, Residen Jeneral bertanggungjawab menasihati Raja-Raja Melayu dalam hal ehwal pentadbiran kecuali hal ehwal agama Islam dan adat istiadat melayu. Kuasa pentadbiran dibahagikan antara kerajaan pusat dan kerajaan negeri. Sebuah majlis yang dipanggil Durbar telah ditubuhkan yang merupakan persidangan Raja-Raja Melayu bersama pegawai Inggeris ( British ) untuk membincangkan kepentingan Negeri-negeri Melayu Bersekutu.

Kesan Penubuhan Negeri-Negeri Melayu Bersekutu :

Dengan adanya Negeri-Negeri Melayu Bersekutu, beberapa jabatan telah ditubuhkan seperti Jabatan Kerja Raya, Kewangan dan Keadilan. Dengan ini pegawai Inggeris bertambah ramai dibawa masuk. Disamping itu, kuasa raja dan pembesar tempatan semakin merosot.

Residen Jeneral semakin berkuasa dan raja Melayu perlu menerima nasihat daripada Residen Inggeris di setiap negeri dan Residen Jeneral di peringkat pusat.

Dengan pentadbiran yang tersusun ini telah menarik pelabur dan meningkatkan ekonomi. Ini menyebabkan ramai buruh asing dari Cina dan India telah masuk ke Tanah Melayu. Kemasukan ini menyebabkan persaingan ekonomi dan pengagihan kekayaan yang tidak adil.

Sistem pentadbiran Negeri-negeri Melayu Bersekutu telah menimbulkan rasa tidak puas hati raja kerana pemusatan kuasa kepada Residen Jeneral. Durbar hanya dua kali diadakan iaitu pada 1887 di Kuala kangsar dan pada 1903 di kuala Lumpur. Sultan Idris dari Negeri Perak telah mengemukan dalam Durbar ini agar kuasa raja dikembalikan semula pada raja.

Pada tahun 1909, Majlis Mesyuarat Persekutuan telah ditubuhkan bagi menggantikan Durbar. Keanggotaannya ialah :

i.                     Pesuruhjaya Tinggi ( Gabenor Negeri-Negeri Selat ) di Singapura sebagai Presiden.

ii.                   Residen Jeneral.

iii.                 Empat orang Raja Melayu.

iv.                 Empat Orang Residen Inggeris.

v.                   Empat Orang Ahli yang dilantik mewakili peniaga.

Majlis Mesyuarat Persekutuan yang pertama diadakan pada 11 Disember, 1909.

Kesan Buruk Yang Timbul Dengan Penubuhan ini ialah :

i. Tiada wakil orang Melayu dalam pentadbiran negara dan menghilangkan hak orang Melayu.

ii. Raja Melayu yang mewakili orang Melayu tidak dapat berperanan langsung.

iii.Kuasa Raja semakin merosot kerana :

a.       Taraf raja dalam majlis ini hanya sebagai ahli biasa.

b.       Mesyuarat boleh diadakan tanpa kehadiran raja.

c.       Tiada hak membuat keputusan.

iv. Pesuruhjaya Tinggi mempunyai kuasa tertinggi dalam :

a.       Hal Ehwal Pentadbiran dan bukan Sultan lagi.

b.       Melantik dan memberhentikan ahli tidak rasmi mengikut budi bicara.

Negeri-Negeri Melayu Tidak Bersekutu :

Pada tahun 1909, perjanjian Bangkok telah ditandatangani antara Inggeris dan Siam di mana empat buah negeri di bawah naungan Siam iaitu Perlis, Kedah, Kelantan dan Terengganu telah diserahkan kepada Inggeris dan setiap negeri tersebut diletakan seorang penasihat Inggeris.

Kuasa raja di Negeri-negeri Melayu tidak bersekutu lebih besar berbanding dengan Negeri-negeri Melayu Bersekutu kerana kuasa residen lebih luas berbanding kuasa penasihat. Inggeris gagal menggabungkan Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Negeri-negeri Tidak Bersekutu sehingga selepas perang dunia kedua kerana mendapat tentangan hebat daripada raja-raja Melayu.

Pengagihan Kuasa Pusat ( Disentralisasi 1920 -1941 ):

Rancangan ini telah dikemukakan oleh Pesuruhjaya Tinggi Inggeris di Tanah Melayu disebabkan beberapa faktor :

1.Rasa tidak puas hati sultan kerana :

                i. Pesuruhjaya Tinggi lebih berkuasa berbanding dengan sultan.

                ii. Sultan tiada kuasa pemutus dalam Majlis Mesyuarat Persekutuan.

                iii. Majlis Mesyuarat Persekutuan boleh dijalankan tanpa kehadiran sultan.

2. Penggabungan Negeri-negeri Melayu :

Negeri-negeri Selat, Negeri-negeri Melayu Bersekutu dan Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu telah disatukan.

3. Kemelesetan Ekonomi Dunia :

Disebabkan kemelesetan dunia pada tahun 1920an, Kerajaan Inggeris berhasrat mengurangkan perbelanjaan pentadbiran.

4. Perebutan Kuasa :

Telah wujud perebutan kuasa antara Residen Jeneral dan Pesuruhjaya Tinggi dalam hal ehwal pentadbiran Tanah Melayu.

  

Sir Lawrence Gullermand telah mencadangkan beberapa perubahan melalui rancangan ini ialah :

i.                     Raja Melayu telah dikeluarkan daripada Majlis Mesyuarat Persekutuan dan berhubng terus dengan Pesuruhjaya Tinggi Inggeris.

ii.                   Majlis mesyuarat Negeri telah diberikan kuasa yang telah dalam pentadbiran negeri termasuk menguruskan belanjawan negeri.

iii.                 Beberapa buah jabatan kerajaan di peringkat pusat telah dipindahkan ke peringkat negeri.

iv.                 Jawatan Residen Jeneral telah dihapuskan.

Pada tahun 1923, sebuah jawatankuasa telah ditubuhkan untuk mengkaji pengagihan kuasa ini dan cadangan ini telah diluluskan. Cecil Clement telah dilantik menggantikan Guillermand sebagai Pesuruhjaya Tinggi Inggeris.

Kesan dari pelaksanaan disentralisasi ini ialah :

i.    Kuasa raja dipulihkan iaitu rang undang-undang hanya sah selepas ditandatangani oleh raja.

ii. Jabatan Kerja Raya, Jabatan Pendidikan, Jabatan Kesihatan dan Jabatan Pertanian telah diletakan di bawah kawalan kerajaan negeri.

iii.  Kuasa Majlis negeri dalam hal pentadbiran dan kewangan telah diperluaskan.

Walau bagaimanapun, penguasaan ekonomi Tanah Melayu masih dikuasai oleh Inggeris dan usaha ini sebagai satu strategi Inggeris untuk menguasai Tanah Melayu. Rancangan pengagihan kuasa berpusat ini tergendala setelah Jepun menyerang Tanah Melayu.

Penjajahan Jepun :

Sejarah Politik Jepun :

Sejak tahun 1932, golongan tentera telah pun menguasai Jepun. Pada tahun 1937 pula, tentera Jepun telah menyerang Negara Cina. Jepun telah bersekutu dengan Jerman dan Itali dalam perang Dunia Kedua untuk menentang Kuasa Berikat yang dianggotai oleh Inggeris ( British ) dan Amerika Syarikat. Pada 8 Disember, 1941, Jepun telah menyerang Tanah Melayu. Pada pertengahan bulan Februari, 1942, Tanah Melayu dan Singapura telah jatuh ke tangan Jepun.

Di antara faktor Tanah Melayu dan Singapura jatuh ke tangan Jepun ialah :

1. Kekurangan persediaan dari pihak Inggeris ( British ) kerana mereka menyangka bahawa serangan tentera Jepun adalah bermula dari Selatan Tanah Melayu tetapi berlaku sebaliknya, serangan bermula dari utara Tanah Melayu.

2. Kekurangan kewangan pihak Inggeris yang menyebabkan tentera bantuan dari London dan India lewat sampai di Tanah Melayu.

3. Kelemahan tentera Laut Inggeris ( British ) terutamanya selepas tengglamnya dua kapal perang utama Inggeris iaitu Prince of Wales dan Repulse dan serangan tentera Jepun pula melalui Laut.

4. Maklumat kubu kuat Inggeris ( British ), landasan kapal terbang dan lokasi kem tentera telah diketahui awal oleh pengintip Jepun bagi memudahkan tentera Jepun membuat persediaan serangan.

5. Kualiti tentera Jepun yang cukup baik seperti mempunyai latihan, pengalaman, semangat tinggi dan taktik perang.

Pentadbiran Jepun di Tanah Melayu :

Sistem yang dijalankan ialah pemerintahan tentera dengan bermatlamatkan :

1. Memulihkan ketenteraman awam disebabkan penentangan terhadap barat dan mewujudkan pemerintahan ‘asia untuk orang Asia’.

2. Memonopolikan sumber ekonomi di Tanah Melayu untuk pembiayaan ketenteraan seperti senjata, makanan dan kemudahan ketenteraan.

Cara pentadbiran ketenteraan Jepun di Tanah Melayu ( Malai Baru ) terdiri dari :

1.       Gunseikan ( Presiden Jepun ).

2.       Syuchokan ( Gabenor Jepun )

3.       Singapura ( Syonan ) ditadbir Bersama dengan Malai Baru dan Sumatera.

4.       Kelantan, Terengganu, Perlis dan Kedah diserahkan kepada Negara Thai pada bulan Ogos, 1943.

Kesan-Kesan Penjajahan Jepun di Tanah Melayu :

1.       Kesan Sosial :

Orang Cina telah ditindas oleh tentera Jepun. Ramai di kalangan pemuda telah dikerahkan menjadi buruh paksa membina lantasan Keretapi Maut. Tanah Melayu telah mengalami masalah kekurangan beras, kekurangan bekalan perubatan dan makanan berzat. Di samping itu, penjajahan Jepun ini juga telah menimbulkan permusuhan antara Orang Cina dan Orang Melayu kerana tentera Jepun memberi lebih peluang pentadbiran kepada Orang Melayu.

2.       Kesan Ekonomi :

Semasa penjajahan Jepun di Tanah Melayu, ekonomi Tanah Melayu sangat merosot di peringkat individu mahupun di peringkat keluarga. Hasil perusahaan bijh timah dan ladang getah merosot kerana akibat kemusnahan serangan yang dilakukan oleh tentera Jepun. Manakala harga barang keperluan seperti tekstil dan ubatan menjadi mahal. Nilai mata wang negara jatuh teruk.

3.       Kesan Politik :

Penjajah Jepun telah menimbulkan kesedaran untuk mencapai kemerdekaan di kalangan pendudukan tempatan. Tambahan pun, penjajah Jepun juga telah mempelopori propaganda ‘Asia untuk orang Asia’. Mereka telah membuka peluang dan pengalaman pentadbiran kepada orang Melayu. Kejayaan Jepun menakluki Tanah Melayu daripada Inggeris telah mencabar kekuatan Inggeris ( British ) di Tanah Melayu. Disamping itu, penjajahan Jepun ini menimbulkan semangat nasionalisme masyarakat tempatan. Orang Cina mula aktif berpolitik dalam Parti Komunis Malaya (PKM ).

Pada 15 Ogos, 1945, Tentera Jepun telah menyerah kalah di Tanah Melayu selepas berlakunya pengeboman Hiroshima dan Nagasaki oleh Amerika Syarikat. Dengan kekalahan Jepun di Tanah Melayu ini, Inggeris ( British ) telah mengambil masa 14 hari untuk kembali semula ke Tanah Melayu. Dalam tempoh 14 hari ini, Parki Komunis Malaya ( PKM ) melalui Bintang Tiga telah menguasai Tanah Melayu.

Pada bulan September, 1945, Inggeris ( British ) telah kembali semula ke Tanah Melayu dan berusaha memerangi kumpulan berideologi komunis dengan mengisytiharkan darurat. Rancangan Briggs dan Rancangan Templer telah diperkenalkan untuk memulihkan keadaan dan melemahkan PKM. Darurat telah diisytiharkan tamat pada 31 Julai, 1960.

KESULTANAN MELAYU MELAKA

Penubuhan Kerajaan Melayu Melaka :

Kerajaan Melayu Melaka merupakan kerajaan melayu yang tertua di Tanah Melayu. Pada zaman pra-Islam telah wujud kerajaan lain seperti Kedah Tua dan Kerajaan Perak. Kerajaan melayu Melaka merupakan warisan dari kerajaan Srivijaya yang berpusat di Palembang, Sumatera Tenggara dari abad ke 7 hingga 13 Masehi. Kerajaan ini merupakan kerajaan maritim yang mengendalikan perdagangan antara India, Asia Barat hingga Negara Cina. Pada peringkat awalnya, Kerajaan ini menjadi anutan hindu-budha dan pengajian Bahasa Sanskrit.

Pada 1391, kerajaan Srivijaya telah diserang oleh kerajaan Majapahit ( Jawa ) yang menyebabkan putera Raja Palembang bernama Parameswara melarikan diri ke Temasik ( Singapura ). Parameswara menaiki tahta kerajaan Temasik setelah menewaskan menantu Raja Siam Sang Aji. Oleh kerana, Temasik berada berada naungan kerajaan Ayudhya, Siam, maka kerajaan Siam kemudiannya telah menyerang balas dan menyebabkan Parameswara melarikan diri ke Muar, Senin Hujung, Bertam dan Melaka.

Melaka diambil dari pokok Melaka atau bahasa Arab bermaksud perlindungan. Bermula dari Parameswara, Melaka telah berkembang menjadi pusat perdagangan.

Perkembangan Awal Politik Melaka :

Parameswara telah menyediakan kelengkapan perahu dan pelabuhan bagi membolehkan Melaka berkembang sebagai perdagangan antarabangsa. Melaka telah mendapat pengiktirafan dari sebuah kuasa perdagangan antarabangsa iaitu Maharaja Ming, Negara Cina. Negara Cina telah menghantar dutanya, Yin Ching ke Melaka sebagai pengiktirafan terhadap Melaka. Pada 1405, utusan Melaka telah mengiringi Yin Ching pulang ke Negara Cina. Dengan ini, Melaka telah diiktiraf secara rasmi dan Parameswara sebagai raja. Pada 1409, Laksamana Cheng Ho telah menghadiahkan Parameswara dengan kelengkapan diraja. Hubungan baik Melaka dan Negara Cina ini telah mengukuhkan kedudukan dan prestijnya.

Sistem Pemerintahan Kerajaan Melaka :

Sejak tahun 1400 Masehi hingga 1513 Masehi, Melaka telah diperintah oleh Sembilan orang raja iaitu Parameswara, Sultan Iskandar Syah, Sultan Muhammad Syah, Sultan Abu Syahid, Sultan Muzaffar Syah, Sultan Mansur Syah, Sultan Alauddin Riayat Syah, Sultan Mahmud syah dan Sultan Ahmad Syah. Dalam pemerintah kerajaan Melaka, raja mempunyai kedudukan yang paling tinggi dan mempunyai kuasa mutlak. Apabila memeluk agama Islam, rajanya digelar sultan dengan gelaran syah diakhir Namanya.  Sultan yang pertama memeluk agama Islam ialah Sultan Iskandar Syah.

Raja dibantu oleh Sistem Pembesar Empat Lipatan iaitu Sultan, Pembesar Empat, Pembesar Enam Belas dan Pembesar Tiga Puluh Dua, Empat pembesar utama ialah Bendahara bertindak sebagai Perdana Menteri, Penghulu Bendahari sebagai pengawal perbendaharaan negara, Temenggong sebagai penasihat undang-undang dan Laksamana sebagai Ketua Angkatan Tentera.

Sistem pentadbiran kerajaan Melaka berdasarkan wilayah iaitu Kota Melaka, Wilayah Pegangan, Wilayah Taklukan dan Jajahan Taklukan. Wilayah ini dipertanggungjawab kepada para pembesar utama ; Bendahara di Bentan, Muar, Laksamana di Siantan, Sungai Raya, Penghulu Bendahari di Kampar, Senin hujung dan Seri Bija Diraja di Singapura. Terdapat juga wilayah kecil yang dipertanggungjawabkan kepada penghulu yang bergelar Mandulika iaitu Kelang dan Jeram di Selangor. Manakala, Sumatera dan Kepulauan Riau Lingga diberikan autonomi.

 Keagungan Kerajaan Melayu Melaka :

Kegemilangan Kesultanan Melayu Melaka di kurun ke 15 di seluruh dunia sebagai pusat perdagangan, kekukuhan empayar yang besar, penyebaran agama Islam dan Ilmu pengetahuan. Zaman kegemilangan ini terutamanya pada masa pemerintahan Sultan Mansur Syah ( 1459* -1477 ) dan Bendahara Paduka Tun Perak ( 1456 – 1498 ).

Kegemilangan ini disebabkan beberapa faktor-faktor :-

a. Faktor Semula Jadi dan Geografi :

Kedudukan Melaka yang terlindung dari tiupan angina kencang dan di tempat pertembungan tiupan Angin Monsun Timur Laut dan Angin Monsun Barat Daya dapat membantu pedagang-pedagang dari atau ke timur atau barat. Pelabuhan Melaka yang dalam sangat sesuai untuk kapal berlabuh. Peranan Orang Laut yang tinggal di pesisiran pantai dapat membantu keselamatan perairan dan pelabuhan Melaka.

b. Faktor Ekonomi :

Kedudukan Melaka di tengah-tengah jalan perdagangan danGugusan Kepulauan Melayu menjadikan ianya sebagai pelabuhan utama. Sumber asli serantau seperti rempah, rotan, damar, bunga cengkih, lada hitam, kelapa, gambir dan gading yang diperlukan oleh para pedagang diperolehi di sini. Banyak kemudahan telah disediakan di sini seperti sistem mata wang, harga barang yang rendah dan sistem pungutan cukai yang rendah dan teratur yang diuruskan oleh syahbandar.

c. Faktor Politik dan Pentadbiran :

Hubungan Melaka dan Negara China telah memberikan perlindungan polotik dari ancaman Siam yang kuat pada masa itu. Keselamatan dan ketenteraan yang cekap dengan penglibatan orang-orang Laut dan tokoh-tokok kerajaan. Kewujudan sistem undang-undang yanga adil dan saksama di Melaka iaitu Hukum Kanun Melaka dan Undang-undang Laut Melaka yang berlandaskan undang-undang Islam dan merupakan undang-undang bertulis pertama di negeri-negeri Melayu.

Melaka juga mempunyai sistem perbendaharaan yang tersusun dengan adanya sistem cukai dan jualbeli dengan menggunakan mata wang emas, perak dan timah telah memberikan kemudahan kepada pedagang. Bahasa Melayu yang digunakan sebagai Bahasa perantaraan membolehkan proses perdagangan di sini berjalan dengan lancar.

Namun demikian, kerajaan Melayu Melaka semakin merosot di akhir abad ke 15 pada tahun 1511, semasa pemerintahan Sultan Mahmud syah ( 1488-1511 ) dan Bendahara Paduka Tuan ( 1510 -1511 ) apabila Melaka diserang oleh Portugis.

Di antara penyebab kemerosotan itu ialah :

a. Faktor Dalaman :

Pemerintahan Sultan Mahmus Syah yang tidak mengambil berat pentadbiran negeri. Disamping itu, Sultan gagal mengawal tindak tanduk pembesar. Selain itu, rasuah berleluasa, fitnah-memfitnah dan perpecahan di kalangan pembesar dan rakyat. Tambahan pula, Bendahara Tun Puteh dan Bendahara Paduka Tuan sudah terlalu tua untuk mentadbir. Manakala, Bendahara Tun Mutahir mengamalkan pilih kasih dalam pentadbirannya.

Sultan Mahmud syah dan Bendahara Tun Mutahir telah mengenakan cukai yang tinggi menyebabkan para pedagang pergi ke tempat lain. Para pembesar pula lebih mementingkan kroni sahaja. Tun Mutahir lebih mementingkan kaum India Muslim yang menyebabkan rasa tidak puas hati di kalangan orang Melayu sehingga berlaku pergaduhan dan perpecahan di kalangan rakyat. Para pengganti Tun Perak tidak mempedulikan Orang Laut yang menyebabkan banteng pertahanan menjadi lemah dan memudahkan Portugis mengalahkan Melaka.

b. Faktor Luar :

Pada tahun 1488, Bartholomew Diaz telah menemui jalan laut melalui Tanjung Harapan di Afrika yang memendekkan di antara barat dan timur.  Semasa Portugis yang diketuai oleh Alfonso De Alquequa, para pedagang Cina dan India telah membantu Portugis. Disamping itu, tentera Portugis mempunyai kelengkapan ketenteraan yang moden. Portugis Berjaya menawan Melaka pada 25 Ogos, 1511.

PENGERTIAN ISTILAH

1. Pengertian Kenegaraan ;

Secara umumnya merujuk kepada perkara-perkara yang berkaitan dengan hal ehwal negara.

2.  Pengertian Negara :

Merujuk kepada sebuah unit politik yang mempunyai kedaulatan dan tanggunjawab suatu kuasa untuk menjalankan pemerintahan sendiri.

3.  Pengertian Ras, etnik dan Bangsa :

Dari sudut bialogi, ras merujuk kepada satu kelompok manusia yang mempunyai persamaan dari segi fizikal seperti warna kulit, bentuk kepala, mata, hidung, bibir, telinga dan lain -lain lagi.

Etnik pula merujuk anggota masyrakatnya yang mempunyai rasa kekitaan atas ciri-ciri persamaan bagi membezakan antara mereka dan orang lain.

Konsep bangsa nerujuk kepada kumpulan anggota masyarakat yang mendiami satu ruang wilayah yang mempunyai sempadan dan satu kerajaan yang sama serta mentaati satu undang-undang yang sama.

4.  Konsep negara bangsa :

Merujuk kepada sebuah negara yang berdaulat dengan rakyatnya hidup bersatu padu tanpa dipisahkan dengan ikatan yang sempit seperti kaum, keturunan, agama, Bahasa, budaya, daerah dan sebagainya yang boleh membawa perpecahan.

5. Masyarakat Majmuk :

Konsep masyarakat majmuk membawa maksud kumpulan manusia berbagai kaum yang mempunyai kebudayaan, agama, bahasa dan adat resam tersendiri dan menetap bersama-sama  di sesuatu tempat dengan mengikuti aturcara dan cara yang tertentu.

6. Politik :

Satu proses manusia berhubung sesama mereka atau sebagai perhubungan manusia  yang melibatkan kuasa.

7. Kebudayaan :

Merupakan seluruh cara hidup masyarakat atau seluruh aspek pemikiran dan tingkah laku manusia yang diwarisi daripada satu generasi ke generasi lain melalui proses pembelajaran.

8. Ideologi :

Iaitu idea-idea yang disusun secara teratur untuk mengujudkan satu sistem hidup atau satu sistem politik baru. Terdapat tiga fungsi penting idealogi iaitu memberi pengesahan kepada pengagihan kuasa dan struktur politik dalam sesuatu pemerintahan, memainkan peranan dalam proses perubahan politik dan menjadikan alat pemerintahan dan kepimpinan untuk memobilisasikan rakyat.